Sevgili Çocuklar, Görünüşte felç olmuş bir dünyanın gözleri önünde gelişen olaylara ilişkin deneyimden doğan solo bir Dans Tiyatrosu performansıdır.
Bu olan bitene, kaç farklı anlam yüklenebilir?
Kendini çaresiz hisseden bu kadar çok bireyden oluşan insanlık arasında, bu kadar boş, bu kadar küçük ve önemsiz, bu kadar büyük bir felaketle karşı karşıya olan ben, rüyalarımın ve kabuslarımın görüntülerini paylaşırsam ne olur? Hayal gücü ve şefkatle o trajedilere yolculuk yaparsak ne olur?
Bu insanlık trajedisinin bende bıraktığı izlenimleri sahneler aracılığıyla anlatırsam ne olur? Kabuslar ve düşüncelerin sahnelenmesi yoluyla insan olarak saygınlığımın bir kısmını yeniden kazanmam mümkün olacak mı?

Acaba o zaman daha az ölü olabilecek miyim?