Libretto: Pierre-Louis MOLINE
Orkestra Şefi: Murat KODALLI / Peter VALENTOVIC
Sahneye Koyan: Recep AYYILMAZ
Koreografi: Beyhan MURPHY
Dekor: Behçet MALİKLER
Kostüm: Gizem BETİL
Koro Şefi: Kodo YAMAGISHI
Işık: Metin KOÇTÜRK

Orphée: Aylin ATEŞ / Deniz ERDOĞAN / Nesrin GÖNÜLDAĞ
Eurydice: Otilia M. İPEK / Gülbin KUNDUZ / Ayten TELEK
L`amour: Özlem SOYDAN / Sirel YAKUPOĞLU / Ayşen ZÜLFİKAR

KONU
1.PERDE:
Şair,şarkıcı ve müzisyen “Orphée” genç eşi “Eurydice”’nin mezarı başında yas tutmaktadır. Ancak acısı çok derindir. Kalbindeki hüznü hissetmesi için sevgili eşinin ruhuna seslenir ve eşini kendisinden ayıran tanrılara lanet yağdırır. Tam bunları söylerken, aşk tanrısı “Amour” ortaya çıkar ve diğer tanrıların “Orphée”’nin hüznünden etkilenerek eşini yeraltı dünyasından çıkarıp yeryüzüne geri getirebileceğini söyler. Ancak tanrı Jüpiter’in bir tek şartı vardır: Yeryüzüne dönene dek “Orphée” eşinin yüzüne kesinlikle bakmamalıdır. “Orphée” olanlara inanmakta güçlük çekerek, korkularına meydan okuyup yola çıkar. Elindeki liri tek kalkanıdır.

2.PERDE:
Yeraltı dünyasının girişinde, “Öfkeli Ruhlar” bu esrarengiz ama cesur yabancının kim olduğunu öğrenmek isterler. “Orphée”, lirini çalar ve merhamet diler. İlk başta “Öfkeli Ruhlar” kendisini reddeder ve onu korkutup kaçırmak isterler. Ancak duygularını son derece derin ifade eden şarkısını dinledikten sonra daha fazla direnemezler ve “Orphée”’nin içeriye girmesine izin verirler. Yeraltı dünyasında “Mutlu Ruhlar” huzur içinde dans edip şarkı söylemektedirler. “Orphée” eşini bulmak için içeri girer ve buranın sihirli atmosferinden ne kadar etkilendiğini dile getirse de, içindeki acıyı dindirebilecek tek şeyin eşinin görüntüsü olduğunu belirtir. Orphée’nin müziğinden ve sesinden etkilenen Ölüler diyarının “Mutlu Ruhlar”’ı bunun üzerine “Eurydice”’yi canlandırırlar ve “Orphée”’ye teslim ederler. “Orphée” mutludur, ancak eşinin yüzüne bakmamaya da özen gösterir. Dolayısı ile tedirgindir.

3.PERDE:
“Orphée”, “Eurydice”’i yeryüzüne doğru götürürken acele etmesini ister. Tanrıların buyruğuna boyun eğerek, yolculuk boyunca eşinin yüzüne bakmaz. “Eurydice”, “Orphée”’ye tekrar kavuşmanın mutluluğunu yaşarken, bir an için durur ve telaşa kapılır. Niçin “Orphée” kendisine bakmamaktadır? Acaba ölüm güzelliğini alıp götürmüş müdür? Bu arada “Orphée” zorlukla bakışlarını eşinden uzak tutmaktadır. “Eurydice”’den kendisine güvenmesini ve yola devam etmesini ister. “Eurydice” ise ölümden daha da dayanılmaz olan bu karşılaşmanın verdiği derin acıyı ifade eder. “Orphée” daha fazla dayanamaz ve tanrıların emrine karşı gelerek dönüp eşinin yüzüne bakar. Bir kez daha “Eurydice” son nefesini verir. Acı ve pişmanlık içinde “Orphée” , “Eurydice” olmadan bu hayatın hiçbir anlamının olmadığını söyleyerek ağlar. Kendi hayatına son verip, eşinin yanına sonsuza dek gitmeye hazırlanırken “Amour” bir kez daha ortaya çıkar ve “Orphée”’nin kendisini öldürmesini engeller. İnanç ve sadakat sınavından başarıyla geçtiğini kendisine söyler ve bunun karşılığında “Eurydice”’yi canlandırıp kendisine geri verir. Mutlu çift yeryüzüne döner ve sevdikleri tarafından coşkulu kutlamalarla, danslarla karşılanırlar.