Aşık Veysel Müzikali, sizlerle...

Yıl 1894. Bir doğum gerçekleşir. Anadolu’da bir kadın koyun sağmadan gelirken yol üstünde sancısı tutar. Acıdan kıvranarak tek başına bir çocuk doğurur. Üstünden yırttığı bezlere sarar onu, kucağına alır evine götürür. 1901 yılında Anadolu çiçek salgınından kırılırken çiçek hastalığı, yol üstünde doğan çocuğa da uğrar. Çiçek hastalığından gözü,  gönlüne kaçar. Artık o, başka görür, başka duyar. Eline bir saz verirler hem eğlensin, hem öğrensin diye hem de belki geçimini sağlar diye. Cem olur. Zâkir dinler. Dede dinler, pir dinler. Dolar, taşar. Cem olur. Cem evinde can olur. Açılır da açılır “gönül gözü…”. 1914 yılında ilk kura askerdir. Çok hayıflanır gidemediğine, kendini dağlara taşlara vurur. Ağaç tepelerinde türküler söyler, ağıtlar yakar. Askere gidememek çok koyar ona. Değil mi ki askere gidemeyen yarım adam sayılır? Kız bile vermek istemezler. Zaman geçer 1919’da kurtuluş meşalesi yakılır “Mavi gözlü dev adam’’ taraf