Oyunda anlatılan ve zaman zaman içiçe geçen dört farklı hikaye, görsel-işitsel medyanın bombardımanı altında günden güne yokolan meddah/anlatı geleneğimizin yaşamaya devam ettiği belki de son mekanlardan birisinde, bir berber dükkanında, Ustura Aziz`in dükkanında kesişir. Tesadüf eseri dükkana gelen bir müşteri, bir senarist, bu berber dükkanının puslu aynasından süzülen hikayeleri dinler; hayatı bir sit-com mantığı içerisinde algılamaya alışmış günümüz toplumunun bilinçliliği, onun şahsında Aziz`in mütevazi meddah gösterisi ile bir çatışma içerisine girer.
Bir eğitim oyunu olarak değerlendirildiğinde Berber Hikayeleri, gerek Tiyatro Boğaziçi içerisinde oluşan farklı kuşaklar arasında kolektif bir çalışma pratiği oluşturma, gerekse oyunculuk merkezli bir eğitim çalışmasını bir sonuca ulaştırma açısından olumlu bir deneyim.