“Özgürlüğün sınırı, bir başka özgürlüğün sınırına dokununcaya kadardır..” Peki, ya düşünsel özgürlüğün sınırları nereye kadar uzanabilir? Toplumun kurallarıyla uzlaşmak zorunda olan insan,bu kurallar işledikçe özgür sayılabilir mi? Vüs’at O. Bener, düşüncenin ister istemez tutsaklaşmaya başladığı bu noktadan hayata bakıyor. Kişisel çıkarlarını kollayan ve bu yüzden gülünçleşen insanı, acıklı bir yalnızlık gerçeği ile yüzleştiriyor. Kelimenin tam anlamıyla “matrak” bir oyun.