Her akşamki yoluma koyulmuş gidiyorum.
Her akşamdan vücudum bu akşam daha yorgun.
Öyle istiyorum ki bu akşam biraz sükûn,
Bir cami eşigine yativersem diyorum

-Rabbim, şuracikta sen bari gözlerimi yum!
Sen, bana en son kalan, ben senin en son kulun;
Bu akşam, artik seni anmayan Istanbulun
Bomboş bir camiinde uyumak istiyorum.

Sonsuz sessizligini dinlemek istiyorum.
Bilirim ki taşligin bir dösek kadar ilik,
Sana az daha yakin yaşamak için artik,
Rabbim, ben yalnxiz zeytin ve ekmek istiyorum.
1931