Tarihti,
Şehrin kalbinde, geçmişe tanıklık etmişti,
Şehir, kalp krizleri geçirse de..
O, kısa ama mânidar yolculuğuna
Devam ediyordu, hayatın hızına inat..

Kırmızıydı,
Aşık olduğun birini ilk gördüğünde;
Hep onunla hatırladığın `elbise` gibi heyecan verirdi.
İlk gördüğümde üzerinde o renk vardı,
Uzun bir süre görmezsem özlerdim..

İstiklal`di,
Geçtiği caddenin adını almıştı sanki,
Kıskanırdı özgürlüğünü herkes.
Sabahtan akşama kadar gezer dururdu,
Umarsızca öpüştüğü raylarda..

Sus`tu,
Hiç konuşmazdı;
Selamını da esirgemezdi Beyoğlu Kestanecisi`nden.
Önüne çıkanlara ara sıra bağırdığı olurdu,
Hafif bir siren sesiyle,

Haylazdı,
Sokak çocuklarıyla bile oynar,
Her defasında onlardan kaçmayı başarırdı.
Onları ebeleyip,
Yukarıdan aşağıya kaçıp dururdu..

Mutluluğu arkasından sürükleyerek...