‘Bilirbilmez’ birleştirici büyük ideolojilerin çekim güçlerinin etkisini yitirdiği bir zamanda kendi benliklerine sıkışmış çağdaş insanların birbirleriyle ve yarattıkları sistemle ilişkilenememelerine, birey olma ideası ile birlik olma yetisini kaybetmiş insanlık durumuna trajikomik bir perspektiften bakıyor. Oyun insanın netlik, doğruluk arzusuyla ideal olanın peşinde koşarken kendi yarattığı soyut normların pençesine düşüşünü, bunun yarattığı yalnız ve dar yollara hapsolmuş var olma mücadelesini çok katmanlı ve ironik bir dille sahneye taşıyor. Metin ve performans düzleminde Aiskhylos, Sheakspeare, Beckett ve Havel’in dünyalarıyla kesişmeler yaratarak ilgilendiği meseleyi metaforik boyutta tarihsel bir perspektife oturtuyor.

Bilirbilmez, subjektif olanın objektif olanla, soyutun somutla, içeriğin biçimle, bireyin toplumla, tekilin çoğulla bağlantısının kurulma gereksiniminin kaybolmaya yüz tuttuğu konjonktüre tezat bir şekilde, öyküsel ve fiziksel katmaların konvansiyonel ilişkilenme biçimlerinden ayrışan yeni yollarının arandığı bir sahnelemeyle seyirciyi sıkıştırıldığı konfor alanının merkezinden çıkıp yeni alanlar keşfetme ihtimali olan kıyılara doğru bir gezintiye davet ediyor.