Yol aynı olsa da yolda olmak, yola çıkan herkes için farklıdır. Peki önemli olan, yola çıkma cesareti gösterebilmek midir? Ya sonrası? Bizi “iyi ki” ve “maalesef” biz yapan şeyler, isteklerimiz, çıktığımız yoldaki ısrarımız ve engelleri yaratanlar değişiyor mu? İsteğimizi paylaşan kişilerle bir araya gelebilmek mümkün mü hala?

Nasıldı o bahar?
Açıyorum kollarımı açabildiğim kadar. Bacaklarımı geriyorum. Yerle bağlantımın kesildiği o birkaç saniyede hafifliğimi hissedeceğim tekrar.
Nasıldı o bahar?
Zıplıyorum. Nehir nereye götürür bilmiyorum. Ama zıplıyorum, açabildiğim kadar açıyorum kollarımı.

Peki
Herkes Burada Mı?