Keşke annem yüzüne bu boyaları sürse de hep genç kalsa.”
Yaşadıklarına tutkuyla bağlı bir çocuk; Mert.
“Koşarken içimden 3000'e kadar sayıyorum. Yani aslında 1000'e kadar sonra bundan 2 tane daha.”
Sevdiği her şeyden bir çırpıda vazgeçirilen Mert.
“Nar çiçeğimi göremeyecek oluşum canımı acıtmıyor. Hatta içimi bir huzur kaplıyor.”
Bambaşka bir şehre taşınmak zorunda bırakılan Mert.
“Keşke insanları işlediği suça göre değil de, neden işlediklerine göre koğuşlara dizseler.”
“Anne artık makyaj yapma. Genç yaşta cilt kanseri olacaksın!”
Yaptıklarımızın sorumluluğunu taşıyabilecek miyiz? Yoksa bizi alıp götürmesine izin mi vereceğiz?
Mert sizi dünyasına ve yaşadıklarını anlatmaya davet ediyor.
“Memnun oldum. Ben Mart!”