Soğuk bir kış sabahı, donmamak için birbirine yaklaşan oklu kirpiler gibiyiz.” -Sigmund Freud

Tek başınalık Sibirya kadar soğuktur. Donmamak için başkalarına ihtiyaç duyarız. Ve bazen o başkaları cehennemin ta kendisi olur. Cehennemden Sibirya'ya kaçarız. Yine tek başımızayızdır. Ve tek başınalık Sibirya kadar soğuktur. Donmamak için başkalarına ihtiyaç duyarız. İlişkiler birbirini tekrar eder. Aynı yolları durmadan yürürüz. Eğer durup biraz beklersek, belki yolda kendimizi bile görürüz.

Schopenhauer'in kirpi ikilemi metaforundan yola çıkılarak kaleme alınan ve birbirini etkileyen dokuz farklı hikayeden oluşan Oklu Kirpiler oyunu, kadın-erkek ilişkilerinin farklı evrelerini absürt bir dille sahneye taşıyor. Herhangi bir kafedeki herhangi iki kişinin ayrılığı, bir boşanma davası, bir terapi seansı, bir araba yolculuğu, bir denk geliş, bir yüzleşme ve bir karşılaşma... Mekanlar değişse de ilişkiler birbirini tekrar ediyor. İnsanlar değişse de davranışlar değişmiyor.