Performans: Koray Tarhan

Bilmiyorum bizim yollarımız sizinkilerden farklı. Şehirlerinizde sakin yer yoktur. Baharda yaprakların açılışını ya da böceklerin kanat vuruşlarını duyacak yer yoktur. Ama bu belki de benim vahşi olmamdan ve anlamadığımdandır. İnsan bir kuşun yalnız ağlayışını veya su birikintisi etrafında tartışan kurbağaların seslerini duymazsa hayatın anlamı nedir?

Çünkü her şey aynı nefesi paylaşır. Hayvanlar, ağaç, adam, hepsi aynı nefesi paylaşır. Bunu biliyoruz biz. Dünya insana ait değildir. İnsan dünyanındır. Bunu biliyoruz biz. Bütün her şey bir aileyi bağlayan kan gibi birbirine bağlıdır. İnsanlar gelir ve gider. Denizin dalgaları gibi.

ŞEF SEATTLE-1854

Oradaydık Şimdi Buradayız bir zamanda yolculuk hikayesi.
Nasıl bu yüzyıla geldim? Şef Seattle ile beni buluşturup atan ne?
Demir at neden bu kadar hızlı? Yolda gördüklerimden, duyduklarımdan bana ne kaldı? Açlık ve soğuk bir kurdun dişinde nasıl yankılanır? Hayat dediğin sürenin kaçta kaçını verirsin karın tokluğuna? Kapsama alanım ne kadar genişlemeli? Yankılanan sesler bir şarkıya benziyor. O zaman herkesin söyleyeceği bir nefes olmalı. Hangi günah getirdi bizi dünyaya? Herkesin ölmüş bir arkadaşı var. Neredeyim mesela ve bu beni ne kadar kim yapıyor? Neredeydik? Şimdi ve buraya nasıl geldik?

Koray insanlar, hikayeler ve şarkılardan yük indirmeye geliyor. Park alanına doluşunuz.